On the night of August 6, 2012, heto na naman. Ung mga memories na dati nating tinago sa baul na nangyari nung 2009. Ondoy. Bagyo. Baha. Pero eto na naman tayo…

Di natin kahit kelan maiintindihan kung panu mag work ang klima at panahon natin, pero kahit na ganun, nakakatuwa ntayong mga Pinoy. Habang nag bbrowse ako sa Facebook (obviously) at sa news, nakakita ako ng grabeng hirap sa muka ng mga kababayan ko. Lalo na sa mga ungsod na talagang lumulobog sa baha. Pero out of the many pictures I saw, 90% dun, lahat sila nkangiti.

Mahirap isipin na kahit lubog na ang bahay mo sa baha, hanggang bewang, magpipicture pose kpa at ipopost sa facebook at twitter ang kalagayan mo. Pero angdami kong nakitang ganun. Let me clear this, im really happy kasi inspite of the calamity and the storm within our midst, madaming tao nakangiti at nagpapacute pa sa mga lente ng camera at video na makikita mo sa news. 

There is a verse in the bible, one of my favorites, Psalm 46:10 “Be still and know that I am GOD…” I am far away from the people in need of assistance and help, pero sana sa maliit na paraan na to, maipahiwatig ko na kelangan natin magtiwala kay Lord. Trust in Him. We can get through this. 🙂

Be safe everyone and let us pray for the Philippines!